İlk albümünüz yayınlandığında henüz yirmi yaşınıza yeni bastığınızı düşünün. Bu ilk albümünüzün tüm İngiltere'yi kasıp kavurduğunu hayal edin hemen hemen tüm müzik dergilerinin ve otoritelerinin yılın en iyi albümü olarak sizi seçtiğini farkedin. Grubunuzun adı Arctic Monkeys olsun. İlk albümünüzün adı "Whatever People Say I Am Thats What I'm Not" olsun. Bir yıl sonra ilk albümünüzden daha iyi bir albüm yayınlayın. Adını da "Favourite Worst Nightmare" koyun. Grubun beyni Alex Turner ve ekibi sanırım şu an rüyada gibidirler.Peki bu adamların bu kadar iyi olmasının yanında bu kadar popüler olmasının sebebi nedir? Sanırım cevap çok akıllıca yazılmış şarkı sözleri, ingiliz medyasının gazı, kendilerine yöneltilen eleştirilere ingiliz kurnazlığında cevap vermelerinde yatıyor. Grubun müziği için indie rock denilebilir. Ama saf indie demek de yanlış olur. Franz Ferdinand gibi dans öğeleri taşıyorlar. The Vines gibi grunge ruhuna sahipler. The Killers gibi depresif ve romantikler. Grup ününe internet üzerinden ulaşmış. Dosya paylaşım programlarına ve myspace'e şükretmeleri gerek. Bu sayede sıkı bir fan kitlesine sahip olmuşlar. Ayrıca konserlerinde saf müzik yapmaları da bol efektli ve havai fişekli konser veren diğer gruplara nazaran alternatif olmalarına neden olmuş durumda.
Grubun müziğinde hoşuma giden temel özellikler davul ve bas ritmleri. Özellikle davul ritmleri çok hızlı ziller üzerine kurulmuş. Distorsiyonlu baslar ve davullarla beraber insanın dans etmesini sağlayacak gitar melodileriyle eğlenceli ama depresif, şarkı sözleriyle düşündürücü ama alaycı bir müzik ortaya çıkıyor. Vokalin her şarkıda efekt kullanmasıyla yoğun ingiliz aksanın birleşmesi ben gerçekten cezbetti. Bazı şarkılarda vokalist rap şarkılarındaki gibi konuşarak derdini anlatıyor. Bu da ilginç bir artı katmış müziğe.
"Favourite Worst Nightmare" albümüyle "Whatever..." albümü arasında bariz farklar bulunmasada müziklerinin daha da olgunlaştığı hemen göze çarpıyor. Ayrıca daha hızlı ve daha sert bir albüm olmuş. Albüm iki bölümden oluşuyor. İlk bölüm hızlı parçalardan oluşuyor. İkinci kısım ise daha yavaş ve depresif parçalardan oluşuyor. İlk albümde bashedilen konular daha çok sosyal içerikli konulardı. Grup Sheffield bölgesinden çıkma ve oradaki işçi kesiminin hayatını anlatan şarkılar vardı. Bu albümde ise daha kişisel konulara değinilmiş. Temelde şu sorgulanmış: Artık günümüzde aşık olmak gerçekten çok çok zor. Nedir bu problemi sebebi. Bu durumu sorgularken dalga geçmeyi ihmal etmiyorlar. Şarkılarda adamların gerçekten eğlendiğini farketmemek mümkün değil. Bu açıdan ingilizlere has punk ruhunu taşıyorlar. Albümde 12 şarkı var ve şarkı süreleri nispeten kısa. Ortalama bir şarkı 3 dakika. Bu kısa sürede o kadar çok şey anlatılıyor ki hayret ediyorsunuz. Albümde kullanılan gitar tonundan bashetmezsem olmaz. Çok komik bir ton şaka gibi ama o kadar iyi uymuşki müziğe, müziği depresif yapan taraf da sanırım bu.
Albümün öne çıkan şarkıları "Brianstorm", "Fluorescent Adolescent", "Old Yellow Bricks". Özellikle açılış şarkısı "Brianstorm" benim favori parçam. Sanırım çok hızlı bir melodiye ve davullara sahip olmasından dolayı favori parçam. Kapanış parçası "505" ise çok güzel bir kapanış şarkısı. İyi, kötü ve çirkin filminin müziğinden alıntılar var.
Arctic Monkeys grubuna belli bir noktada gıcık oluyorum. Belki bu gıcık olmam kıskanmamdan dolayıdır. Adamlar ellerine gitarı noel hediyesi olarak 15 yaşlarındayken 2001 senesinde almış. İlk albümlerini 5 sene sonra 2006 da yayınlamışlar ve acayip ünlü olmuşlar. Gıcık oluyorum çünkü adamlar çok zeki örneğin kendilerine sorulan niye ilk albümden bir sene sonra ikinci albümü çıkartıyorsunuz sorusuna 3 sene boyunca turnelerde canımız sıkılacağına müzik yapmak istedik diye dalga geçer gibi cevap veriyorlar. Gıcık oluyor çünkü müzik şirketlerinden önlerine sunulan müthiş tekliflere rağmen Domino gibi bağımsız ve küçük bir şirketle anlaşma sağlıyorlar. Sebebi ise canlarının istediği gibi müzik yapmak ve herhangi bir zorlama ve müzikal baskıya mağruz kalmamak. Grup gerçekten çok sağlam. Eğer indie rock denen bu müziği, ki sanırım bir kaç örnek dışında ingilizlerden daha iyi yapan olmadığı için Brit Rock bile denilebilir, seviyorsanız baştacı yapacağınız albümlerden bir tanesi. Sevenlere şiddetle tavsiye edilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder