Megadeth - United Abominations (2007)

Bu müziğe ölümüne thrash modunda girmiş ve bu modu devam ettiren biri olarak, Megadeth benim çok sevdiğim ve saydığım bir grup. Dave Mustaine denen adamı kısmen anlayabiliyorum. Sürekli olarak "diğer" grup ile kıyaslandığınızı düşünün. Buna içki, uyuşturucu ve sol kolunuzun çalışmasını engelleyen sinirsel problemleri ekleyin. İnsanın küllerinden doğması gerçekten zor. Bu açıdan değerlendirdiğimde "The System has failed" gerçekten kaliteli ve Megadeth için geri dönüş niteliğinde bir albümdü. Ayrıca artık Megadeth tamamen Dave'in kişisel projesi haline geldi çok hoşuma gitmese de. Müziği sürekli değiştirmeye çalışan prodüktörler yok. "Diğer" gruba alternatif yaratmaya çalışan müzik şirketi yok. Durum böyle olunca Mustaine gerçekten o an ne hissediyorsa onu yapıyor. Mustaine'in bence en iyi yaptığı şey thrash metal. Bu adam bu iş için doğmuş ve birçok thrashçinin idollerinden biri olmasının sebebi de thrashin mucitlerinden biri olması. Bu yüzden Megadeth bence hep en iyi yaptığı şeyi yapmalı. Risk albümünde olduğu gibi beceremedikleri elektronik ve pop etkileri müziğe sokmaya çalışmamalı, radyoların sürekli çalacağı tarzdan pop şarkılar yapmamalı. Neyseki Dave sanırım bu durumu görmüş ve "The System has failed" albümünden başlayarak "United Abominations" albümü ile bize sapasağlam bir albüm sunmuş.

United Abominations grubun 11. stüdyo albümü ve RoadRunner'dan çıkan ilk albümü. Glen Drover (gitar), Shawn Drover (davul) ve James Lomenzo (bas) kadrosu da ilk kez bir Megadeth albümü yayınlıyor. Albümün prodüksiyonu için söylenecek çok fazla bir şey yok. 20 yılı aşkın bir süredir müzik yapan grup da artık kötü prodüksiyon yapıyorsa bıraksın artık müziği. Bu yüzden her enstrüman çok temiz duyuluyor. Bir tane bile falso zil dahi yok. Mükemmele yakın. Albümü dinlerken ilk gözüme çarpan şarkı içindeki pasaj düzenlemelerinin çok yerinde olması. Mesela koro kısımlarında çalınan riffler ile arka plandan gelen solo gitarın uyumu çok iyi hazırlanmış. Her şarkıda kendini hissettiren bas gitar bir önceki albümdekinden çok daha oturaklı olmuş. United Abominations şarkısında olduğu gibi soloların üzerine serpiştirilen Megadeth'e has konuşmalar ve tabii ki çok akıllıca yazılmış korolar albümün gerçekten çok sağlam olduğunu hissettiriyor. Albümün ise sanırım dinleyiciyi en çok zorlayacağı kısmı şarkı sözleri. Mustaine bu konuda benim her daim taktirimi kazanmış biridir. Diğer gruplar gibi politikaya bulaşmayayım tepki toplamayayım asla dememiştir. Bu albümde de politik bakımdan çok rahatsız edici şarkılar var. Amerikhastan, Washington is Next, Gears of War, United Abominations bu şarkıların öncüleri. Albümde benim değil ama Lacuna Coil fanlarının hoşuna gidecek bir de süpriz var. A Tout Le Monde şarkısında Mustaine ile Cristina Scabbia düet yapmış. Şarkı şarkı değerlendirme yapmayacağım zira her şarkı benzer özellikler taşıyor ayrıca albüm müzikal açıdan tam bir bütünlük gösteriyor. Tam anlamıyla karakteristik bir Megadeth albümü.

Albümün artılarının yanında bence yanlışlarını da söylemeden geçmek olmaz. Öncelikle A Tout Le Monde şakısının albümün tam ortasına konması on kusurlu haraketten bir tanesi. Bunun yerine özel baskı için yapılan Black Swan parçasıyla bu şarkı yer değiştirebilirdi. Çünkü ben açıkçası A Tout Le Monde parçasının yeni bir parçaymış gibi sunulmasından rahatsız oldum. Yani yeni bir Megadeth şarkısını dinleyebilmek için illaki
"special edition" versiyonunu mu almamız gerekli? Ayrıca düetin çok başaralı olduğunu söyleyemeyeceğim. Orta halli bir düet. Yanlış anlamayın hatunun sesi fena değil. Ama ben şarkıda tutmadım. Albümün bir başka falsosu ise grubun diğer elemanlarının tamamen bir kiralık müzisyenler gibi çalması. Yazının başında dedim gerçi artık Megadeth Mustaine'nin solo projesi gibi ama yine de Megadeth'in 90lardaki kadrosunu çok seven biri olarak biraz yadırgadım. Madem durum böyle o zaman The System has failed albümündeki gibi Chris Poland'ı stüdyoya getir ve solo yaz ve çal kardeşim de. Eğer grupta King Diamond'dan hatırlayabileceğimiz Glen Drover gibi biri varsa, adamın sololara en azından ruh katmasına izin ver. Yani albümde sanki her enstrümanın başına Mustaine geçmiş ve sırasıyla çalmış. Bu yüzden United Abominations da sadece Dave'in ruhu var.

Albümde gözüme çarpan nokta ise başta albüm kapağı. Megadeth'in ünlü maskotu Vic Rattlehead yok. Ya da onun değişik bir versiyonu var böyle biraz post modern bir hava verilmiş. Kapakta "Peace Sells..." albümden hatırlayabileceğimiz Birleşmiş Milletler binası var. Bina yıkıldı yıkılacak. Albümün politik havasıyla iyi örtüşen bir kapak çalışması. Albümde bir tane bonus track var. Out on the Tiles şarkısı bir Led Zeppelin yorumu. Sadece japonya baskısında var. Açıkçası dinlemek isterdim çünkü Mustain'in yorumlarını çok seven biriyim. Dinlemek istememin bir başka sebebi de Led Zeppelin bu şarkıda değişik bir davul seti kullanmış. Megadeth de aynı davul setini kullanmış şarkıda. Enteresan olduğunu zannediyorum. Ayrıca RoadRunner dinleyicilerin ceplerine göz diktiği için özel baskıda 3 tane farklı parça var: Black Swan, The Bodies Left Behind ve bir tane canlı performans. Benim albümdeki favori parçalarım son iki parça; ki onlar You're Dead ve Burnt Ice. Bu biraz benim için ilginç oldu çünkü albümde 11 parça var benim favorilerim son iki parça.

United Abominations gerçekten kaliteli bir albüm. The System has failed ile kardeş bir albüm. Ayrıca Megadeth demek sizin için sadece Mustaine demekse albümü kesinlikle seveceksiniz. Risk albümünü seven bir Megadeth dinleyicisiyseniz hayal kırıklığına uğrayacaksınız. Megadeth'in daha fazla progresif bir müzik yapması gerektiğini savunanlardansanız yine hayal kırıklığına uğrayacaksınız. 2007 yılında thrash heavy metal arası bir albüm United Abominations. Ve ben Megadeth'in thrash halini çok seven biri olarak ilk dinleyişten itibaren hemen benimsedim albümü. 10 üzerinden 8.