Good Charlotte - Good Morning Revival (2007)

Punk ruhunun MTV tarafından yeniden şekillendirilip kalıplara sokularak pompalanmasıyla 90ların sonu 2000lerin başında pop punk diye bir tür çıktı. Bu türde başı Blink 182 çekti. Ardından da bir sürü grup çıktı. Bunlardan bir tanesi de 2000 yılında ilk albümünü çıkaran Good Charlotte. Good Morning Revival da grubun dördüncü albümü.

Bu kritiği yapma sebebim temelde punk ruhunun nasıl öldürüldüğü ve popüler müziğin biz rock müzik dinleyicileri için en önemli icatlardan elektro gitarın onurunu şahsiyetini nasıl ayaklar altına aldığıdır.

Good Charlotte, Joel Madden ve Benji Madden adlı iki tek yumurta ikiz kardeşin önderliğinde olan bir grup. Grubun tarihçesini biraz incelediğimde aslında nasıl böyle kötü bir albümün yapıldığını anlayabiliyorum. Adamlar tamamen para ve şöhretin esiri olup, Hollywood tikisi moduna girmişler. Grubun vokalistin Joel Madden Paris Hilton'ın kankileri ile çıkıp piyasada boy gösterirse, Benji Madden Hollywood disko ve klüplerinin müdavimi olup DJliğe soyunursa grubun müziğinin izleyeceği yol da aşağı yukarı belli olur.

Bence bir grup müziğini trendlerden uzak tutarak yapmalı. Albüm satma kaygısı ile yapmamalı. Gerçi parayı su gibi akıtıp, tükenme noktasına geldiğinizde paraya ihtiyacınız olacağı için böyle bir yol izlemeniz kaçınılmaz ama işte hazır paraya dağlar dayanmaz. Bu ikiz kardeş de bu durumun farkına varıp 2007 yılının en "trendy" albümünü yapmışlar.

Albümde herşey var. Şöyleki adamlar her türden tokat yapmışlar. Coldplay den tutun, The killers'a oradan TATU ya ve My Chemical Romance'a kadar her türe bulaşmışlar. Hatta biraz daha abartıp Avenged Sevenfold dan iki elemanı konuk müzisyen olarak davet edip yeni nesil metalcileri bile tavlamaya çalışmışlar. Durum böyle olunca müziğin abuk sabukluğu da kaçınılmaz olmuş.

Albüm açılışını albümle aynı adı taşıyan "Good Morning Revival" introsu ile başlıyor. Sentezleyiciler ve klavye eşliğinde "Misery" parçasına geçiş yapılıyor. Burada Punk'ın ayaklar altına alınışına şahit oluyorsunuz. Ardından gelen "The River" parçası Avenged Sevenfold'dan M. Shadows ve Synyster Gates'in katkılarıyla iğrenç bir dans-punk-metal gibi saçma sapan bişeye dönüşmüş. Dördüncü parça ise Dance Floor Anthem. Hayatımda dinlediğin en kötü çalışmalardan bir tanesi ama aklımda da en fazla kalan parçalardan bir tanesi. Sözlerini bile biliyorum ezbere. Adamların kelime haznesi bile çok kötü. Albümün teması her pop albümünde olduğu gibi tahmin ettiğiniz üzere aşk. Aşık olmak ya da olmamak işte bütün mesele bu gibi bir yaklaşımı var. Bir punk grubunun başka birşeyden bashedemiyor olması trajik. Ardından gelen "Keep Your Hands Off My Girl" ise yine trendleri zorluyor. Klibi ise bambaşka bir olay. Japonların çizgi film hastalığını bilirsiniz. Onların bir de hentaileri vardır. Çizgi porno demek kısaca. İşte bu japonların bir de bu ikisi arasında bir türleri de var. Yani anime-hentai arası bişey. İşte bu türde bir çizgi film izleyen birine ne izledin abi diye sorduğunuzda alacağınız cevap kesinlikle kız donu izledim olur. Karakterleri tamamen alttan izlersiniz. Kız donu görmekten kusarsınız artık. Konuyu daha fazla dağıtmadan şunu demek istiyorum. Keep Your Hands Off My Girl şarkısının klibinde paso hatun donu görüyorsunuz sanki canlı çekilmiş anime hentai arası bişey. Bu kadar ciks bir klip olur. "Victims of Love" şarkısının "verse" kısımları ise TATU'nun "They're not gonna get us" şarkısının "verse" bölümleriyle birebir aynı. Bu kadar tokat olur. Disko ritmleri bile andırıyor. "Where Would We Be" şarkısı ise çok kötü bir Coldplay takliti. Coldplay varken niye kötü bir kopyasını dinleyeyim. Geri kalan şarkılar zaten dinlemeye zaman harcamaya bile değmez.

Böyle bir albümü keşke davul, elektro gitar ve bas ile müzik icra etmeye çalışmayan bir gruptan dinleseydim. Yani kardeşim herşeyin bir adabı var. Yemin ediyorum Tarkan'ın şarkılarında kullandığı distorsiyon sesi daha oturaklı. Bu, soundun kötü olduğu izlenimini bırakmasın. Albümün misajı ve masteringi üst düzeyde tabi ki. Yani demek istediğim böyle bir müziğe yakışmamış kesinlikle.

Traji-komik olan ise bu adamların ortalıkta gerçek punk biziz diye dolaşıyor olmaları. Bunlar yüzünden 13-14 yaşında yeni yeni rock müzik dinleyemeye başlayacak olan insanların Sex Pistols, The Clash, The Exploited, Bad Religion gibi gerçek punk gruplarını bilemeyecek olması. Good Charlotte gibi rezilleri punk zannedecekler. Bu yazıyı okuyacak olan gençler varsa onlara nasihatım bu işin kollarda dövme dudaklarda piercingle olmadığı. Böyle albümler dinleyerek punk müziğin bu olduğunu düşünmeyin. Albüme puan vermeye gerek yok ama miksaj ve prodüksiyon aşamasında çalışmış insanların hatrına 10 üzerinden 1 vereyim.