Agathodaimon - Serpent's Embrace

Bilmeyenleriniz için; Agathodaimon 1996 da kurulmuş bir Alman Senfonik Black Metal grubu.
Ilk albümleri Blacken the Angel la iyi bir çıkış yapan ondan sonra ki albümleri ile en azından benim pek ilgimi çekmemişti. Ancak bu albümle aynı adlı şarkıyı dinledikten
sonra grubun biraz yön değiştirip daha kendine özgü davranmaya çalıştıklarını düşünerek yeni albümlerini edindim.


Albüm'ün nerede kaydedildiği konusunda hiçbir kaynağa rastlayamadım, ama tonlar bana Peter Taegtren'in abyss stüdyosunu hatırlatmadı değil. Orda yapılan kayıtlara aykırı olarak gitarlar o kadar vızırtılı değil bir ekstrem metal albümüne göre ve kesinlikle klavye partisyonları ve davullar vurucu tuşeleri veriyor. Herşeyin gayet tonlamasına karşın tonlar ve genel ses biraz dijital geldi bana (ki bu olumsuz bir yorum değil zaten bu albümün tarzına gayet de gitmiş).


Tarz bazında Agathodaimon gayet rahat ve deneysel davranmış ki bu çok hoşuma gitti. Daha albümün açılış parçasında giren synthesizer melodisi ve üstüne tokat gibi yapışan grubun geri kalanı bana hem Old Man's Child'in "Revelation 666" albümünü hatırlatdı,hem de Dimmu Borgir'in "Puritanical..." dan sonraki evresinde kullandığı kesik yapılı trash-death partisyonlarını. Aynı şarkı içinde, elektronik alt yapılı hafif progresif metal kokulu bir geçiş bölümü bile bulunuyor.

Serpent's Embrace şarkısına geldiğimizde ilk şarkının ana melodisiyle başlayıp tamamiyle Soilwork kokan bir şarkıya merhaba diyoruz. Vokal bu şarkıda clean vokalini de konuşturmuş ki bu Soilwork etkisini daha da artırıyor. Güzel bir şarkı kesinlikle, ama etkileşim arada bir rahatsız etmiyor değil.

Aynı kesik yapılı şarkı yapısı bundan sonraki şarkı Light Reborn da bizi
karşılıyor, ama bu şarkıda "yine aynı şeyi yapmışlar" demeden evvel çok özgün ve bir anda değişen bir nakarat göze çarpıyor. Klavyeler yine gayet aktif ve bu şarkıda gayet iyi de bir gitar solosu da bulunuyor ki teknik azımsanmıyacak derecede iyi melodinin yanında.

Faded Years genel olarak tam bir Resident Evil film müziği tadı barındırsada albümün ilk black metal partisyonunu içinde barındırıyor. Darmadağın bir yapısı var ve keşke daha az dur kalk'a ve partisyon değişimine uğrasaydı dedirtti.

Tamamiyle Kadın Vokalin olduğu Solitude albümün genel tonuna gayet aykırı. Önceki albümlerinde de vokal yapmış olan Ophelia epik yapılı bir balad söylüyor. Bu şarkıda vokal haricinde sadece piano, klavye ve drum machine bulunuyor. Albümle nerdeyse hiç alakası olmasada her tarz dinleyicinin gayet severek dinleyeceği, güzel bir balad olduğunu düşünüyorum.

Limbs Of A stare şarkısı bu balad'dan sonra gayet sıkıcı ve kötü alıntı yapılmış bir Dimmu Borgir şarkısına* benziyor tad bazında.

The Darkness Inside bu kadar orta tempodan sonra gayet hızlı girip yine Agathodaimon'un en sevmediğim yanına toslayıp duruluyor ve sıkmaya başlıyor. Durduk yerde durmasa ve on kere duygu değiştirmese en azından orta vaziyette bir şarkı olabilirdi diye düşünüyorum.

Bitter End şarkısı albümün son şarkısı olmamasına karşın gayet yavaş ve adına uygun bir şarkı. Kimi yerlerde Rotting Christ tadı yakalanan şarkı yine garip duygu geçişlerine boğulan ortalama bir şarkı.

Feelings, kesinlikle sıkıcı girişinden sonra melodik vokal ve devamında gelen
melodilerle desteklenmesine karşın zanlımca yine dengesiz ve kesinlikle deneysel değil. Melodiler kesinlikle güzel ama kötü aranjmanla harcanmış yine.


Albümü bu kadar otopsi ettikten sonra geriye söylenecek az söz kaldı açıkcası. Sade Black Metal bekleyenlerin bayağı hüsrana uğrayacakları ortada. Klavye partisyonları ve daha çok modern death metal e yakın davullarıyla endüstriyel bir tad bile veren albüm kesinlikle kötü bir prodüksyon değil. Ama aşırı deneysellik arasında biraz boğulmuş
bir iki beceriksiz aranjman denemelerine kurban da gitmiştir. Bir çok şarkısının gönlümde gayet güzel yer edeceğinden eminim ama bir o kadar şarkının da "böyle yapmamakta fayda var" kategorisine gireceğinden de eminim.

Son zamanlarda dinlediğim en değişken albüm olma özelliğine sahip albümü metal dinleyen herkese tavsiye ederim. Ama koleksiyonunuzun pırlantlarından olmayacağı da kesin.


Agathodaimon - Serpent's Embrace
2006 Nuclear Blast


1. Cellos For The Instiable
2. Serpent's Embrace
3. Rebirth
4. Light Reborn
5. Faded Years
6. Solitude
7. Limbs Of A Stare
8. Darkness Inside, The
9. Bitter End
10. Feelings

Sathonys - gitar, vokal
Felix Ü. Walzer - klavyeler
Darin "Eddie" Smith - bas gitar
Matthias R. - davullar
Frank "Akaias" Nordmann - vokal, gitar

http://www.agathodaimon.de/

*=The Night's Masquerade