Bazen Hammer müziğe gidip daha önce hiç dinlemediğim bir albümü yaklaşık on saniyelik bir ön dinleme ile değerlendirip alıp almayacağıma karar veriririm. Açıkcası çok da sağıklı bir yöntem sayılmaz, açıkcası çok ucuz bir müzik dinleme yoluda değil ama şimdiye kadar bu ön dinleme ve ardından albüm alma operasyonlarından hep alnım ak çıktım. Korpiklaani ile işte böyle bir on saniye ile tanıştık sonra da bir birimizi çok sevdik.
Eskiden adı Shaman olan Korpiklaani ile karşı karşıya olduğumuz tür folklorik metal. Moonspell'in ilk zamanlarında ki hafif folk etkisini saymazsak, Borknagar'ı da black metal olarak kabul edersek pek folklorik metal dinlemişliğim yoktur. Bu yüzden Finlandıyalı topluluğun özgünlüğü hakkında yorum yapmam çok mümkün değil. Lakin üstün körü bir bakışla bile bu türün kaliteli bir örneği ile karşı karşıya olduğumuzu söyleyebiliriz.
Grubun üçüncü albümü olan "Tales Along This Road" Fantom Studio'da Samu Oittinen tarafından kaydedilmiş. Mastering ise gayet taktir ettiğimiz bir stüdyo olan Finnvox'ta Mika Jussila tarafından yapılmış. Prodüksiyon ise Samu Oittinen ve grubun vokalisti, gitaristi ve yeri gelince mandolincisi olan Jonne Jarvela ile yapılmış (Jonne aynı zamanda grubun bestelerinden ve şarkı sözlerinden genel olarak sorumlu kişi).
Bir şekilde, ucundan da olsa Finnvox'a değen tüm albümlerde olduğu gibi bu albümde de çok güzel bir ses ile karşı karşıyayız. Korpiklaani tahmin ettiğiniz üzere sadece bilindik metal çalgıları ile müzik yapan bir grup değil. Belki türdeşleri klavye kullanmayı yeğlerdi ama Korpiklaani bunun yerine kendince bir orkestra kurmayı tercih etmiş. Bas, davul ve elektro gitarlar zaten standart çalgılar. Ekstralar ise mandolin keman ve bir kaç tane de etnik Finlandiya çalgısı (ayrıntılı liste aşağıda olacaktır). İşin güzel kısmı ise bu kadar çok ve çeşitli çalgının müziği çorbaya çevirmemesi. Kanımca bu tarz aşırı melodik müziklerde sound daha da önemli oluyor. Özelliklede etnik çalgılardan ziyade elektro gitarlarda. Ya çok cılız ya da çok gürültülü gitarlar olasıdır. Neyseki Korpiklaani bu hataya düşmemiş. Hem gayet sert hem de gayet temiz ve anlaşılır bir ses yakalamayı başarmış.
Albümün içeriğine geçersek sizlere ilk söyleyeceğim oldukça keyifli ve neşeli bir albüm ile karşı karşıya olduğunuzdur. Daha önceki albümlerini dinlemediğim topluluk hakkında duyduklarım diğer albümlerinin de benzer tatta olduğu şeklinde. Genel olarak gayet yüksek tempoda ilerleyen şarkılar o kadar sürikleyici ve o kadar eğlenceli ki, insan gözlerini kapatınca çevresinde koşturan sarhoş hobitler görüyor. Açıkcası albümde hoşuma gitmeyen şarkı olmadı. En çok sevdiklerim ise Happy Little Boozer, Spring Dance, Under The Sun ve Rise oldu.
Sonuç itibari ile, epik bir film seyrettikten sonra ya da epik bir kitap okurken hatta bu epik haltları yedikten sonra bir iki frpci zibidi ile bira içerken keyifle dinleyebileceğiniz bir albüm Tales Along This Road. Folk metal severim ben diyenlen Korpiklaani'ye kayıtsız kalmasınlar...
Eskiden adı Shaman olan Korpiklaani ile karşı karşıya olduğumuz tür folklorik metal. Moonspell'in ilk zamanlarında ki hafif folk etkisini saymazsak, Borknagar'ı da black metal olarak kabul edersek pek folklorik metal dinlemişliğim yoktur. Bu yüzden Finlandıyalı topluluğun özgünlüğü hakkında yorum yapmam çok mümkün değil. Lakin üstün körü bir bakışla bile bu türün kaliteli bir örneği ile karşı karşıya olduğumuzu söyleyebiliriz.
Grubun üçüncü albümü olan "Tales Along This Road" Fantom Studio'da Samu Oittinen tarafından kaydedilmiş. Mastering ise gayet taktir ettiğimiz bir stüdyo olan Finnvox'ta Mika Jussila tarafından yapılmış. Prodüksiyon ise Samu Oittinen ve grubun vokalisti, gitaristi ve yeri gelince mandolincisi olan Jonne Jarvela ile yapılmış (Jonne aynı zamanda grubun bestelerinden ve şarkı sözlerinden genel olarak sorumlu kişi).
Bir şekilde, ucundan da olsa Finnvox'a değen tüm albümlerde olduğu gibi bu albümde de çok güzel bir ses ile karşı karşıyayız. Korpiklaani tahmin ettiğiniz üzere sadece bilindik metal çalgıları ile müzik yapan bir grup değil. Belki türdeşleri klavye kullanmayı yeğlerdi ama Korpiklaani bunun yerine kendince bir orkestra kurmayı tercih etmiş. Bas, davul ve elektro gitarlar zaten standart çalgılar. Ekstralar ise mandolin keman ve bir kaç tane de etnik Finlandiya çalgısı (ayrıntılı liste aşağıda olacaktır). İşin güzel kısmı ise bu kadar çok ve çeşitli çalgının müziği çorbaya çevirmemesi. Kanımca bu tarz aşırı melodik müziklerde sound daha da önemli oluyor. Özelliklede etnik çalgılardan ziyade elektro gitarlarda. Ya çok cılız ya da çok gürültülü gitarlar olasıdır. Neyseki Korpiklaani bu hataya düşmemiş. Hem gayet sert hem de gayet temiz ve anlaşılır bir ses yakalamayı başarmış.
Albümün içeriğine geçersek sizlere ilk söyleyeceğim oldukça keyifli ve neşeli bir albüm ile karşı karşıya olduğunuzdur. Daha önceki albümlerini dinlemediğim topluluk hakkında duyduklarım diğer albümlerinin de benzer tatta olduğu şeklinde. Genel olarak gayet yüksek tempoda ilerleyen şarkılar o kadar sürikleyici ve o kadar eğlenceli ki, insan gözlerini kapatınca çevresinde koşturan sarhoş hobitler görüyor. Açıkcası albümde hoşuma gitmeyen şarkı olmadı. En çok sevdiklerim ise Happy Little Boozer, Spring Dance, Under The Sun ve Rise oldu.
Sonuç itibari ile, epik bir film seyrettikten sonra ya da epik bir kitap okurken hatta bu epik haltları yedikten sonra bir iki frpci zibidi ile bira içerken keyifle dinleyebileceğiniz bir albüm Tales Along This Road. Folk metal severim ben diyenlen Korpiklaani'ye kayıtsız kalmasınlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder