Katatonia son albümleri için İsveç'teki Fascination Street* stüdyolarını tercih etmiş. Bu stüdyo aynı zamanda Katatonia'nın “Viva Emptiness” albümüne, Bloodbath'in “Nightmares Made Flesh”, Pain of Salvation'ın “Be” albüm mixine ve Opeth'in “Ghost Reveries“ albümlerine ev sahipliği yapmıştır. Önceki albümle gayet yakın tonlara sahip olan son albüm, yine de biraz daha sert bir tonlamaya sahip genele bakılırsa. Albümün ses dengeleri ve mixajı kesinlikle mükemmel. Her türlü ayrıntı ve oynama gayet güzel duyuluyor ve anlaşılıyor.
Şarkılara genel olarak göz atarsak daha kesik, sert ve sorunlu bir Katatonia var karşımızda. Sorunluyla kastım albümde gayet gaddar ve komplike şarkı yapılarının oluşu. Ilk dinleyişte kesinlikle hazmedilir bir albüm değil. Belki hoşunuza gider belki gitmez ama ayrıntılarını ve derinliğini algılamak ve benimsemek, örneğin "Discouraged Ones" albümlerinde olduğu kadar kolay değil. Gitar ve davulların sert yürüyüşü altında gayet sakin ve soğuk bir Jonas Renske vokali mevcut. Yine önceki albümdeki kimi şarkılardaki sertlik bu albümde gayet yaygın. Internet sayfalarında ses örneği bulunan “My Twin” şarkısı, albümde eski Katatonia'ya en benzer şarkı ve her ne kadar albümün bütünlüğü içine gayet güzel otursa da, kesinlikle albümü anlatan bir şarkı değil.
Katatonia bu albümle yeni bir yöne yine adımlarını attı. Tarz olarak kendi yeni tarzları diyebilirim. Buna en yakın bulduğum önceki albümleri, "Viva Emptiness". Albümü parçalamaya kalkışırsak bir yığın tarza boğulma ihtimali mevcut. Ilk başlarda albüme çok ısınamadıysam da git gide sabah akşam görüşme seviyesine yol alıyor albümle aramdaki bağ. Eski Katatonia severlerin yavaş yavaş alışabileceği, yeni Katatonia severlerin çok hoşuna gideceğini düşündüğüm faydalı bir albüm olmuş.
Notum: 9/10
dipnot : * = the cure un disintegration albümünden çıkan çok güzel de bir şarkı adı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder