Gotik Tanrılarının Yeniden Ölüşü
Type O Negative, gotik rock'ın Brooklyn'li tanrıları. İçinde gotik geçen tüm tarzların suyu yavaş yavaş çıka dursun, Type O Negative yavaş, derin ve sert bir biçimde geri döndü.
Peter Steele ve çetesini tanımayanlar ve gotik rock'ı Nightwish'ten ibaret zannedenler (ki çok büyük bir yanılgı içindesiniz) için biraz Type O Negative'den bahsedelim. Type O Negative hiç bir gotik rock grubuna benzemez. Ne Amerika'da ne de Avrupa'da bir benzeri olmayan bu grup, yaratıcılığı ve sert ironi anlayışları ile (Slow, Deep and Hard ile The Origin of The Feces albüm kapağına bir bakın derim) hiç bir zaman kız grubu olmamıştır. Peki kız grubu nedir? Konserde en ön sıra o grubun vokalisti ile yatmak isteyen kızlarla dolu ise o grup kız grubudur (vokalistin cinsiyeti önemli değil). Kalbur üstü gotik rock grupları için bu durum sanırım tartışılmaz. Aslen Type O Negative için de tartışılmaz, fakat onlar aşk şarkısı yapmak ve bilindik (denenmiş ve işe yarayan) kalıplar yerine değişik şeyler denemeyi tercih ediyorlar. Peter Steele zaten vaktiyle playgirl dergisine verdiği çıplak pozları ile bu durumu doruk noktasına taşıdı ve geriye sadece müzik kaldı. Diğer gruplar imaj için kasmaya devam edebilir (bu konu tartışmaya açıktır, bekliyorum zehir zemberek yorumlarınızı).
Albüm Dead Again ile başlıyor. Ağır ağır başlayan şarkı ikinci bir world coming down hissi uyandırsa da şarkının süresi daha farklı bir şey beklemeye itiyor beni. İlk dakikanın sonunda şarkının ilk kısmının intro olduğunu ve Dead Again'in melodik bir rock'n roll-heavy metal şarkısı karışımı olduğunu anlıyoruz. Tabi ki Type O Negative sesinde ve duruşunda. Eminim bu şarkıya gotik rock diyemez bir çok gotik rock fanı. Kısmen haklılar da, Type O Negative haricinde hiç bir gotik grup böyle bir şarkı yapamazdı.
Tripping A Blind Man... Type O Negative'nin ağır şarkıları bana hep ilk albümlerinin adını ve albüm kapağını hatırlatır, sanırım yavaş şarkıları ile bizlere bir mesaj vermeye çalışıyorlar. Tripping A Blind Man gene World Coming Down vari birşeyler çağrıştırıyor ağır açılışı ile. Fakat gene Dead Again gibi ilk dakikadan sonra hız kazanıyor. Şarkının yarısına geldiğimizde Tripping A Blind Man groove bir black sabbath şarkısına dönüşmüş oluyor. Peter Steele bence en iyi ve özgün gotik vokalistlerden bir tanesidir. Bu şarkıdaki performansı düşüncemde haklı olduğumu ispatlar nitelikte. Dinleyin derim.
Her Type O Negative albümünde on dakikayı geçen bir kaç parça olmalı. The Profits Of Doom, Dead Again albümünde bu katagoriye giren ilk şarkı. 10:47 süresi ile sahir zamanda dinleyici ilk dakikasında bile bayabilecek bir şarkı (Tıpkı tüm ağır Type O Negative şarkıları gibi). Good Bye Cruel World diye başlıyor şarkının sözleri. Uzun bir süre tüm çalgılar ağır bir trafiği takip ediyor ve Peter baba bağıra çağıra bir şeyler anlatıyor. Bir süre sonra tempo ve akıcılık kazanan şarkı dinleyiciye rahat nefes aldırıyor. Sonrasında ise trafik şekilden şekile giriyor. Dinleyerek tecrube etmek daha iyi, fakat Type O Negative'e yabancı iseniz bu şarkıyı itici bulmanız olası. Sıkı bir Type O Negative fanının çok seveceği The Profits OF Doom'u o sıkı fan bile her zaman dinleyemez muhtemelen (Şarkının sonundaki lead gitar tonuna özellikle dikkat edin).
Piyano ile başlıyor September Sun. İlk dakikanın sonunda diğer çalıgıların girmesi ve piyanonun çıkması ile Elton John şarkısı olmaktan çıkan parça albümün sözüm ona en gotik şarkısı olabilir. Dokuz kusur dakika süren September Sun gene kendi içinde değişiklikler barındıran, dinlenilmesi gereken bir şarkı. Özellikle şarkının ortasında ki epik-etnik vari vokalleri ve seyirci efetkleri dinlenmeye değer (hoş bir solo da var). Profits Of Doom'a göre dinlemesi daha kolay bir şarkı.
İkinci heavy metal şarkımız Helloween In Heaven. Pek groove bir şarkı sayılmaz, ama Peter abi rock'n roll bir hava katmış şarkıya, albümün en güzel şarkılarından bir tanesi.
These Three Things on dört dakikalık süresi ile albümün en uzun şarkısı. Hatta Type O Negative kariyerinin en uzun şarkısı (I Know You're Fucking Someone Else'si saymazsak). Type O Negative Opeth vari bir grup değil, teknik müzik yapmak gibi bir kaygıları olduğunu da hiç sanmıyorum. Fakat 14 dakikayı üç rifle geçirecek bir grupda değil. These Three Things de çok güzel bir şarkı ama uzun süresi ve yer yer durağanlaşan yapısı şarkıyı zor anlaşılırlaştırıyor (çalgılar çok teknik kullanıldığından değil, başka bir sebepten ; )).
She Burned Me Down albümün en keyifli şarkılarından bir tanesi. Konu Type O Negative olunca aşırı hız hiç bir zaman beklemezsiniz. Bu şarkı ise tempolu olmasına karşın grubun kendisine göre orta tempo bir şarkı. Nakarat'daki vokal melodisini çok sevdim, eşlik etmesi bile çok keyifli. (Vokallerde yer yer kullanılan efektlere dikkat).
Some Stupid Tomorrow, sözleri ile ilgi çeken bir parça. Type O Negative için geçerli bir kural vardır, şarkı süresi kısa ise o şarkı hızlıdır. Some Stupid Tomorrow albümün tüm parçaları gibi ağır ağır başlıyor, ilk dakikasından sonra albümün en hızlı şarkısına dönüşüyor. Bir diğer güzel şarkı daha.
An Ode To Locksmiths ile grup rock'n roll yapmaya devam ediyor. Bu sefer muzik groove giderken Peter baba gotik vokal yapıryor. Metallica'nın Load zamanlarını andıran bir parça (aşırı bir benzerlik yok ama).
Hail And Farewell To Britain albümün kapanış parçası. Bir gotik rock dinleyicisi için hazmı en kolay parça aynı zamanda. Tabii sekiz dakikalık süresi boyunca lineer davranmayan bir parça Hail And Farewell To Britain... ve albüm uçak, savaş ve telsiz konuşmaları ile bitiyor...
Type O Negative güvendiğim bir gruptur. Seyircileri ile aralarına koydukları mesafe, müziklerinde kendilerine has tutumları ve duruşları onları saygı değer yapıyor. Kimileri bunu rock starlık ve kendini beğenmişlik olarak betimliyor, bense bu rock starlığı ve kendini beğenmişliği dürüst buluyorum. Bu adamlar ne iseler onu yapıyorlar ve bu dünya da bundan daha samimi bir şey olamaz.
Dead Again ise gruptan beklediğim kalitede bir albüm. İçine girmesi vakit gerektiren, gotik öğeler kadar, heavy metal ve rock'n roll öğeler de taşıyan ve gene kendine has sesi ile akılda kalan bir albüm Dead Again. Gotik tanrıları yeni albümleri ile tekrar geri döndü derken biz, onlar tekrar öldük diyorlar, çıkarmamız gereken bir sonuç varmı?
Peter Steele - Vokal, Bas Gitar
Kenny Hickey - Gitar
Johnny Kelly - Davul
Josh Silver - Klavye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder