12 Haziran 2008 Perşembe

The Black League - A Place Called Bad (2005)

The Black League sizinde bildiğiniz gibi eski sentenced vokalisti (gönül adamı) Tarnelli Jarva tarafından kurulan Finlandiyalı bir topluluk. Eskiden Finlandiya’nın o kendine has karanlık müziğini hafif rock’n roll ile harmanlıyan bir topluluktu The Black League. Bu günlerde ise aynı şeyi söylemek çok ama çok zor.

A place called bad Finlandiyalı redneck’lerin dördüncü albümü olmakta. Redneck diyorum, çünkü bu adamlar amerikan kırolarının yaşadığı yaşama çok özeniyorlar, o şekilde yaşıyorlar ve o şekilde müzik icra ediyorlar. Gariptir bir önceki albümleri Man’s Ruin Revisited’de grubun daha fazla rock’n roll’a gidemeyeceğini düşünüyordum. Çünkü rock’n roll’a atılan bir adım demek Finlandiya’nın kendine has soğuk metalinden (gothic metal diyesim geliyor ama içim el vermiyor) tamamen kopmak demekti. Bu adamların bu adımı at(a)mayacaklarını sanırdım, yanılmışım.

Öncelikle şunu belirtmeliyim ki karşımızda kesinlikle metal olmayan bir albüm var. Tamam bununla başa çıkabiliriz. Olayımız rock’n roll. Tamam bu zaten black league’n sevdiğimiz bir özelliği. Lakin country etkisi bir çok sıkı The Black League fanı için bile işleri biraz zorlaştırabiliyor. Üstelik country etkisi diye bahsettiğimiz etki görmezden gelebileceğimiz bir etki de değil. Hatta bilakis gözümüze gözümüze sokulan bir etki kendisi (bkz ilk şarkı Same Ol' Fuckery). Lakin neyse ki tüm albüm bu etki ile gitmiyor.

Aslında A Place Called Bad albümü grubun kariyerinde bir çok anlamda özel bir yerde duruyor. Mesela albüm çıkmadan önce bundan önceki üç albüm boyunca korudukları kadrodan üç kişi gruptan ayrıldı, ki bu aslında grubun tarzındaki değişimi de açıklayabilen bir durum. Ayrıca grup bu albüm öncesinde spinefarm ile anlaşmasını da iptal edip yeni bir anlaşma imzaladı (Wolfgang Records ile) ki bu anlaşma grup için ne derece iyi ya da kötü oldu hiçbir fikrim yok.

Albüme baştan sona baktığımda ilk göze çarpan şarkılar sinir bozucu country melodisine rağmen Same Ol' Fuckery, Bury Yer Brother, Marked Man, Altamont Man ve Bastard's Degree oldu. Farkındasınızdır zaten albümün yarısını saymış bulunmaktayım ki bu şarkılar gerçekten çok güzel şarkılar. Özellikle dinledikçe keşfettiğiniz gitar soloları, muhteşem gitar tonları, bass armonileri sizi alıp götürebilir. Gönül adamı Tarnelli abimize zaten söyleyecek hiçbir şey yok. Kesinlikle dinlediğim en iyi vokalistlerden biri.

Sonuç itibari ile The Black League’nın ilk günlerini beğenen ve son günlerinden de aynı müziği bekleyen ya da Tarnelli abimizin sentenced günlerini özleyen arkadaşlar bu albümü sevmeyebilirler, fakat Pure fucking rock n' roll denilen tarz sizin tarzınızsa ve bir miktar country size dokunmuyorsa A Place Called Bad tam sizlik bir albüm.

A Place Called Bad

01 Same Ol Fuckery
02 Ball n' Chain Woman
03 Bury Yer Brother
04 Runnin' Lo' On Fumes
05 Marked Man
06 Altamont Man
07 Bastard's Degree
08 Another Place Called Bad
09 Heroes and Outlaws
10 Watch Dog

Hiç yorum yok: